بررسی اثر کشش مکانیکی در کاهش علائم استئوآرتریت خفیف تا متوسط گردن

زمینه و هدف: استئوآرتریت، شایع ترین بیماری مفصلی در تمام مفاصل و یکی از اختلالات فیزیکی عمده انسانی به شمار می آید. تغییرات تخریبی مفصل از دهه دوم زندگی شروع می شود. تغییرات تخریبی در مفاصل 90% افراد 40 ساله جامعه دیده می شود. تظاهرات رادیولوژی بیماری با افزایش سن به طور پیشرونده زیاد می شود. آرتروز در مفاصل ستون مهره ها از جمله ستون گردنی، به علت تحرک زیاد این ناحیه شایع است. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات کشش مکانیکی sustain در بیماران مبتلا به استئوآرتریت خفیف تا متوسط گردن بود، تا اثرات درمانی از جنبه کاهش درد و بهبود تحرک، تعیین و مقایسه شده و در نهایت روش مناسب معرفی شود. روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود که در درمانگاه فیزیوتراپی دانشکده علوم توانبخشی انجام شد. نمونه ها از بین بیماران مبتلا به استئوآرتروز گردن واجد ضوابط ورود به مطالعه معرفی شده به فیزیوتراپی، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمون قرار داده شدند. برای فیزیوتراپی گروه کنترل، از کیسه گرم، تنس نوع سنتی به همراه تمرین های درمانی گردن و کمربند شانه ای استفاده شد. برای گروه آزمون، علاوه بر موارد گروه کنترل، از کشش مکانیکی sustaine استفاده شد. بیماران در 4 نوبت یعنی قبل از اولین جلسه درمانی، بعد از جلسه پنجم درمانی، بعد از جلسه دهم درمانی و 2 هفته بعد از اتمام درمان، مورد ارزیابی قرار گرفتند. شدت درد گردن، دامنه حرکات گردن، مشکل خواب و میزان مصرف دارو، متغیرهای اصلی مطالعه بودند. یافته ها: نتایج نشان داد که در هر دو گروه آزمایشی، درد و تحرک بیماران به طور معنی داری(0001/p<) بهبود پیدا کرده است. در کاهش درد و افزایش تحرک ستون گردنی، بین گروه کنترل و آزمون تفاوت معنی دار آماری وجود داشت، بطوری که بیماران گروه آزمون بهبود بیش تری یافته بودند. کاهش درد در مرحله چهارم آزمون با 004/p< معنی دار شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که کاربرد کشش مکانیکی در بیماران مبتلا به استئوآرتریت خفیف تا متوسط گردن مفید است، زیرا منجر به کاهش قابل توجه درد و افزایش تحرک آن در جهات مختلف شده و نیاز بیمار به مصرف دارو را کاهش داده یا از بین می برد.